Klik hier om dat deel van de uitzending te beluisteren, waar het mij om ging:
Verslag van hoe het zover kwam:
Op donderdagavond (7-12) controleerde ik laat nog wat mail en trof daar een mailtje aan van Radio 1: “Het NOS radio 1 programma “Met het Oog op Morgen” zoekt contact met u ivm het uitkomen van de hoorspel “Sprong in het heelal”. Zou u ivm ons radioprogramma zsm contact met ons op willen nemen?”
De volgende dag werd ik op mijn werk gebeld door een mevrouw van de omroep met de vraag of ik wilde meewerken aan de uitzending van zaterdagavond. Dat leek me wel heel bijzonder en na overleg thuis en het regelen van oppas, stemde ik in.
Zaterdagmiddag rond 5 uur werd ik gebeld over hoe de uitzending er ongeveer zou uitzien, hoe laat ik zou worden opgehaald (met taxi!) en dat ik rond 23:30 in de studio verwacht zou worden.
Toen ik die avond met de taxi het mediapark binnenreed, trof mij onmiddellijk hoe groot het eigenlijk was. We reden o.a. langs het nieuwe gebouw van Beeld en Geluid en stopten uiteindelijk voor het gebouw van de NOS. Thuis had ik voor de gein nog gezegd, dat de rode loper wel zou zijn uitgelegd, maar dit was echt zo! Waarschijnlijk niet voor mij alleen, maar toch…
Ik werd door de portier keurig naar de bewuste studio gebracht en ontmoette daar Gerard Leeuw. Hij werkt als vrijwilliger bij “Beeld en Geluid” en heeft in heel grote mate bijgedragen aan de superkwaliteit, die de cd-collectie heeft. Er volgde al snel een heel leuk gesprek van de ene hoorspelfanaat met de andere en toen we werden opgeroepen om het “opnameaquarium” binnen te gaan, leek dit bijna een hinderlijke onderbreking van een heel leuk gesprek.
En dan begint het: Omdat ik niet dagelijks op de radio ben, vond ik het zeker in het begin behoorlijk spannend, maar al snel, en zeker ook door de sympathieke manier van de presentator Stephan Sanders, liep het wat beter. Het was natuurlijk veel te snel achter de rug. De 10 minuten was, voor mij, veel tekort om te vertellen dat Sprong in het Heelal niet alleen in de jaren ’50 een spannend hoorspel was, maar nu nog steeds geweldige science fiction is. Zeker ook in relatie tot de aandacht die men nu heeft voor de planeet Mars.
Na de uitzending kregen Gerard Leeuw en ik nog een klein presentje en werden we bedankt. Tijdens onze weg terug naar de uitgang, met zijn tweeën, hebben we het gepresteerd om toch even te verdwalen in het gigantische NOS-gebouw. Zeker ook omdat we eigenlijk ook ons eerder onderbroken gesprek voortzetten. Uiteindelijk vonden we toch de uitgang en namen we afscheid, waarna we de reis terug naar huis namen.
Al met al was het voor mij een enorme belevenis en ben ik ook blij dat het hoorspel die aandacht weer krijgt, die het verdient!
