Bijzondere prent: “De berg der verschrikking”

De berg der verschrikking - originele prent(klik op de afbeelding voor een vergroting)

Sinds vandaag (07-08-2023) ben ik de trotse eigenaar van bovenstaande prent. De prent bevat de originele tekening van de cover van de radiogids van de KRO van 12 mei 1957. Het stond op de cover ter gelegenheid van de eerste uitzending van het hoorspel “De berg der verschrikking”.

De fotokopie van de cover van de radiogids staat al een tijdje op deze site als gevolg van mijn persoonlijke bezoek aan de regisseur van dit hoorspel, Léon Povel. Deze kopie kunt u ook vinden op de pagina van de radiogids-aankondigingen van dit hoorspel. De tekening is gemaakt door Dhr. Arie Teeuwisse, die destijds regelmatig tekende voor de KRO-gids.

Cover radiogids
Cover radiogids.

Enkele weken terug mailde Winfried Povel, de jongste zoon van Léon Povel, mij of ik belang had bij deze prent. Als groot fan van zijn vader en diens werk als regisseur voelde dat voor mij echt als een eer. Als ik het met respect een mooie plek zou geven, was het voor mij. Dankbaar heb ik een vervolgens een afspraak gemaakt en vandaag mocht ik de prent van Winfried persoonlijk ontvangen.

Winfried vertelde erbij dat Léon Povel zelf model heeft gestaan voor de tekening en dat zijn vader daarbij zijn eigen bergkleding droeg. Zoals u elders op deze site kunt zien, was Léon Povel zelf ook een groot liefhebber van de bergsport. De prent heeft jaren in huize Povel gehangen, vertelde Winfried verder en hij zag het dus dagelijks.

Nog een kleine noot waaruit blijkt dat de prent voor Léon Povel persoonlijk was. Linksonder zette Dhr. Teeuwisse zijn herkenbare (maar bijna onleesbare) handtekening. Wanneer je echter de cover van de gids (links) uitvergroot, ontbreekt de toevoeging die op de prent (rechts) wel zichtbaar is.

De berg der verschrikking - signatuur opvallend(klik op de afbeelding voor een vergroting)

Wat er waarschijnlijk op de rechter signatuur bij geschreven lijkt zijn, is “Voor Lon Povel” (roepnaam van Léon Povel).

Deze prent krijgt met zekerheid een heel mooie plek.
Met dank aan Winfried Povel!

Op 15-12-2022 lanceert KRO-NCRV de podcast-hoorspel Odysseia

Odysseia podcast

De Odysseia van Homeros uit 1994 is terug. Het destijds razend populaire hoorspel is vanaf 15 december als podcast te beluisteren op NPO Luister en alle andere podcastkanalen als Spotify.

In 1994 regisseerde Ingrid van Frankenhuyzen het Griekse epos voor NCRV Radio in 21 afleveringen met acteur Ton Lutz en met soundscape van Christoph Martin. Het toen duurste radioproject ooit (300.000 gulden) was van meet af aan een hit; de cassettes waren niet aan te slepen en vele luisteraars lagen drie weken lang elke avond om 23.00 uur in bed gekluisterd om te luisteren naar de avonturen van de ‘man van de 1000 listen’.

De Odysseia of Odyssee is het klassieke epos van Homeros (8e eeuw v Chr) over de terugtocht van Odysseus na de val van Troje. Het wordt ook wel het meest gelezen en hoogst gewaardeerde verhaal ooit genoemd. Na tien jaar oorlog voeren gaat Odysseus terug naar huis in een ook weer tien jaar durende zwerftocht over land en zee. Zijn wachtende vrouw Penelopeia probeert ondertussen thuis op Ithaka de grijpgrage vrijers van zich af te houden, terwijl Odysseus de indrukwekkendste avonturen beleeft. Op zijn reis weet hij bijvoorbeeld te ontkomen aan de betoverend zingende Sirenen, aan de eenogige cycloop Polyfemos en aan tovenares Kirke. Ook slaagt hij erin om zich te ontworstelen aan de verleiding van de nimf Kalypso, die hem jarenlang vasthoudt in haar grot. Uiteindelijk bereikt de Griekse held zijn familie op Ithaka, om zich daar met zijn zoon te wreken op de aanbidders van zijn echtgenote.

Auteur: Homeros
Regie: Ingrid van Frankenhuyzen
Soundscape: Christoph Martin
Acteur: Ton Lutz
Vertaling: Imme Dros
Montage: Joost Brands
Podcast remix: Pepijn Stutterheim
Productie: NCRV, Leonore van Prooijen & Ingrid van Frankenhuyzen
Grafisch ontwerp: Peter van Loenhout
Uitzenddatum: NCRV Radio september 1994, herhaling 1995
CD-uitgave: 2006

Van Ingrid van Frankenhuyzen: Morgen (15-12) worden de eerste afleveringen online gezet, volgende week de tweede helft. Zonder dat erin geknipt is (zoals in de CD-uitgave in 2006).

Voor ‘NPO Luister’, klik hier.

Verzoek van John Beringen

John Beringen

John Beringen houdt zich al jaren bezig met het hoorspel. Zo heeft hij in 2009 een remake geregisseerd van Paul Vlaanderen en het Z-4 mysterie, maar zeker nog meer.

John benaderde mij dit keer met een verzoek dat niet direct met hoorspelen te maken heeft.
De tekst met verzoek van John staat tussen {}:
{Er gaat een nieuw boek van mijn hand verschijnen, getiteld “Wie was Jacob B?” Het is een dystopische roman. Mijn uitgever heeft mij gevraagd of ik e-mailadressen kan aanleveren van mensen die mogelijk zijn geïnteresseerd in het boek. Die krijgen dan éénmalig een bericht als het boek verkrijgbaar is. Daarna worden alle e-mailadressen weer gewist – ze worden NIET doorgegeven of doorverkocht zo hebben ze mij schriftelijk laten weten.

Over mijn boek:
Ik ben op zoek naar zoveel mogelijk e-mailadressen van mogelijk geïnteresseerden dat je nu ook wel melding mag maken (met het verzoek om mij te laten weten of ik hun e-mailadres mag doorgeven). En dat wordt alleen eenmalig hiervoor gebruikt.

Maar om de mensen alvast wat nieuwsgierig te maken, heb ik een fragmentje bijgevoegd waarbij ik even een kleine inleiding en slotcommentaar(tje) geef.

Inleiding John:
Als de onzichtbare dreiging voor Jacob B. langzaam maar zeker voelbaar wordt, zit hij samen met zijn broer Franz in een café. Net toen hij bezig was om iets te vertellen aan Franz gebeurde er iets wat zijn angstige gevoelens alleen maar zou versterken.
Fragment:

Hij zweeg omdat de kastelein om stilte riep en vervolgens de radio harder zette.
“Er komt een staatsproclamatie,” verduidelijkte hij.
Iedereen wachtte gespannen tot de marsmuziek was weggestorven. Een monotone stem liet weten dat met ingang van de komende maandag het samenscholingsverbod dat thans voor groepen van meer dan tien personen gold, niet meer van kracht was maar dat het vanaf dat moment verboden was om zich met meer dan vijf personen ergens op te houden. De marsmuziek die ter afsluiting klonk, werd overstemd door protesterende geluiden.
“Mooi is dat,” riep iemand. “Ik heb vier kinderen. Dus als ik met mijn gezin voor een etalage sta te kijken dan kunnen we opgepakt worden.”
“Ach welnee, man,” riep een ander. “Dat is natuurlijk iets heel anders. Trouwens: alsof er tegenwoordig nog zoveel te ZIEN valt in de etalages.”
Iedereen praatte nu door elkaar. Ineens kwam een man overeind die alleen aan een klein tafeltje in een donker hoekje had gezeten. Hij liep naar de tapkast en legde hier een bankbiljet neer.
“Voor iedereen een biertje,” schreeuwde hij boven het lawaai uit. “Op het vernieuwde samenscholingsverbod. Want als we door deze staat toch gek gemaakt worden dan kun je dat maar het beste worden met een extra glaasje achter je kiezen.”
Na deze woorden was alleen nog de orkestmuziek te horen die zachtjes uit de radio klonk.
“Nou Fjodor, je durft nogal wat te zeggen,” verbrak iemand tenslotte de stilte.
“Ja, dat durf ik zeker. Sterker nog: ik zeg wat ik WIL zeggen en dat zou iedereen in dit land eens moeten doen.”
Verbaasd keek Jacob naar hem. De man die Fjodor bleek te heten was een markante verschijning. Hij had lang grijs haar dat tot over de kraag van zijn zwarte jas hing en een grijze baard van zo’n 20 centimeter.
“Wat is dat voor iemand?”  vroeg hij zachtjes aan Franz.
“Och, een zonderling die altijd pessimistisch is. Geen slechte vent, maar niemand heeft hem ooit zien lachen. Soms heeft hij wel wat van een onheilsprofeet.”
“Daarvoor heeft hij zijn uiterlijk in ieder geval wel mee,” reageerde Jacob droog.
De kastelein liep met een blad glazen rond en zette er bij iedereen een neer.
“Dank u,” zei Jacob.
“U moet mij niet bedanken, maar Fjodor,” glimlachte de kastelein. “We gaan zo allemaal even met hem proosten.”
Jacob knikte begrijpend. Enige ogenblikken daarna klonk een veelstemmig “proost Fjodor” waarbij iedereen het glas hief. Fjodor maakte een kleine buiging.
“Tot genoegen, heren,” sprak hij waardig. “Maar laat ik u vertellen dat dit ontspannen ogenblik niet meer is dan slechts een vonkje in de duisternis of, zo u wilt, dat ene kleine bloempje tussen het eindeloos voortwoekerende onkruid. Geniet daarom met volle teugen van ieder leuk moment want ik zeg u dat ze steeds schaarser zullen worden.”
Hij leek in extase te raken en wees op de radio: “Zojuist, mijne heren, hebben wij het zoveelste staaltje van knevelarij kunnen aanhoren. Onze handen zullen gebonden worden, onze ogen geblinddoekt, waar is het einde? Ik zie nu reeds donkere wolken aan de horizon verschijnen die over ons zullen trekken. Uiteindelijk zullen wij slaven worden van een systeem dat ons de vrijheid zal ontnemen. De vrijheid om te handelen, de vrijheid om te spreken en mogelijk zelfs de vrijheid om te denken; op een gegeven moment zullen wij ons niet meer kunnen voorstellen dat wij ooit vrij WAREN! En u mag nu allemaal inwendig lachen, mij veroordelen of denken dat ik krankzinnig ben, maar ooit zult u aan mij terugdenken en ontdekken dat ik gelijk had. Zeg nooit dat iets ondenkbaar is want voor u het weet, wordt de ergste droom werkelijkheid. Let maar op: op een dag zult u zich Fjodor kunnen herinneren en dan zal de schaamte die over u komt grenzeloos zijn omdat u ooit twijfelde aan hetgeen hij voorspelde.”
Er volgde applaus waaruit Jacob begreep dat Fjodor wel vaker van dit soort opmerkelijke monologen hield. Inmiddels waren alle gesprekken in het café weer op gang gekomen. Iemand was naar Fjodor toegelopen, had zijn hand op zijn schouder gelegd en zei iets tegen hem. Fjodor knikte en liep weer terug naar zijn tafeltje.

Opmerking John:
Het sombere beeld, zoals Fjodor dat illustreerde, zou niet lang daarna  in werkelijkheid nog veel erger blijken te zijn
.}

Mocht u geïnteresseerd zijn een mail te ontvangen als het boek uitkomt, kunt u mij uw adres geven via het contactformulier of een rechtstreekse mail. Dan zorg ik dat John Beringen uw e-mailadres ontvangt.

Bijzonder: De Tijdmachine

Hoewel ik al een tijd heel weinig aan de site toekom, luister ik toch dagelijks met veel plezier naar hoorspelen. En daarin merk ik dat ik toch vaak blijf hangen in de ‘bekende’ hoorspelen. Zo was ik afgelopen week weer eens begonnen aan het hoorspel “De tijdmachine” van Paul van Herck, onder regie van Tom van Beek. En dan ontdek je zelfs nog weer wat nieuws.

Ik heb dit hoorspel al meerdere malen geluisterd en toch viel me nu pas op hoe regisseur Tom van Beek deel 2 van dit, overigens prima, hoorspel inleidt:

Wat zou je anders met zo’n uitvinding doen…

Hoe dacht men in 1998 over het hoorspel?

Een klein tijdje geleden ontving ik van Wil Carton een mail waarin hij aangaf in het bezit te zijn van een krantenartikel over het hoorspel uit het AD van 1998. Dit artikel is echter zo groot dat het niet in een “normale” A4-scanner past. Wil heeft als oplossing bedacht de krant in te scannen bij de lokale boekhandel.
Op zich een goed idee, want zo heb je de pagina in elk geval digitaal. Alleen was ook daar de pagina zo groot dat het in 2 delen moest. Vervolgens stuurde Wil de scans naar mij op met de mogelijkheid om ze op de site te zetten.

De pagina’s zijn echter zo groot, dat als ik het in het formaat van mijn site leesbaar wil houden, de pagina’s niet in het frame van de site passen. Vandaar dat ik er voor gekozen heb ze in “Nieuws” te plaatsen. Wanneer u dus op de afbeeldingen klikt, kunt u ze net zo groot openen als nodig is om dit leuke artikel te lezen.

Hoe dacht men nu in 1998 over het hoorspel? Na 1 september 1998 was het gebeurd met het hoorspeluur op Radio 4. Betekende dat nu het einde van het hoorspel? Destijds was ik daar wel bang voor. Inmiddels weten we nu wel beter. Lees hoe Marlies Cordia haar mening in deze geeft, lees een artikel over het beroemdste hoorspel ooit en lees ook hoe Jan Borkus toen in het hoorspel stond.

Veel leesplezier!
Met dank aan Wil Carton!
 

Aanvulling pianospel “Dodenhuis”

De riedel
Zoals u wellicht al weet, staat bij de achtergrondinformatie over het script van Dodenhuis serie 3 o.a. een afbeelding van een “pianoriedel” gespeeld door Carl Lawrence. Jack Mulder was al bereid om deze riedel in te spelen en om te zetten naar mp3.

Dit inspireerde Frans Geerts (voormalig beheerder van Hoorspel Dot Com ) om hier een 2012-versie van te maken. U kunt zijn versie van de Riedel terugvinden door hier te klikken.

Beeld en Geluid op YouTube

Op YouTube zijn al redelijk wat filmpjes over hoorspelen te vinden. Ik kreeg echter een tip van Annelies. Beeld en Geluid gebruikt youtube om nostalgische filmpjes te laten zien, ook van en over het hoorspel. Een voorbeeld uit een kinderprogramma “Ik zou wel eens willen weten” uit 1959. De vraag die wordt behandeld: Hoe worden hoorspelgeluiden gemaakt?

Maar er is veel meer. Zo ook:

Kortom, gewoon hoorspel kijken…