Schrijver: Makoto Ooka
Vertaling: Nico Brink
Regie: Jan Wegter
Inspiciënt: Max Westra
Aantal delen: 1
Totale duur: 43 minuten
Omroep: VPRO (27-12-1968)
Genre: Relaties
Resumé:
Adashino is de naam van een uitgestrekte vlakte in de omgeving van Kyoto, die zijn bekendheid in vervlogen eeuwen dankte aan het feit dat de lijken van de in de strijd gesneuvelde soldaten en van arme mensen daar werden achtergelaten om er te vergaan in regen, wind en zon.
Bij de kleine Nembutsudera-tempel staan op dit ogenblik nog meer dan zevenduizend kleine Boeddhabeelden, die in de Middeleeuwen zijn opgericht om de geesten te troosten van de talloze onbekenden die op de vlakte van Adashino aan weer en wind werden overgeleverd. Het woord “adashino” symboliseerde op den duur de vergankelijkheid van het menselijk leven en de betrekkelijkheid van elk stoffelijk bezit.
In dit hoorspel wordt dat begrip bovenal betrokken op de liefdesrelatie tussen man en vrouw. De hoofdpersoon van dit stuk is een man die ten gevolge van een zakelijk échec een kritiek punt in zijn leven heeft bereikt. Met als intermediair een waarzegster (die volgens dat tradities van het klassieke Noh-spel evenals hijzelf de rollen speelt van zowel de nu levende mensen als van hun vroegere incarnaties) is hij in staat zichzelf in een vroegere belichaming te aanschouwen en wordt hij zich aldus in een dramatisch spanningsverloop bewust van zijn lotsbestemming.
Bron: Hoorspelen.eu
